Cooper

Op een dag kreeg ik de aanvraag om contact te maken met het paard Cooper. Cooper is met zijn vrouwtje naar de Verenigde Staten verhuisd. Cooper en zijn vrouwtje zijn een fijn team, helemaal gek op elkaar. In eerste instantie wilde zij weten wat er precies met Cooper aan de hand was. Cooper had vreselijke problemen met het werk en ze vermoedde dat het niet goed zat in zijn nek. Dit bleek helaas ook zo te zijn: tijdens een bodycheck bleek dat hij problemen met zijn nekwervels had. De dierenarts bevestigde later dat Cooper een nekhernia had en eigenlijk niet meer zou moeten werken.

Gedurende dit contact liet Cooper me o.a. een plaatje zien van een mooie plek omringd door bergen, een heerlijk groene weide en een beekje dat langs die weide liep. Het rook er heerlijk. Een feest om daar te mogen zijn. Hij voelde zich er helemaal thuis. Hij vond het ook heerlijk om met z'n neus in dat beekje te staan, want dan had hij minder last van zijn hoofd.

Dit heb ik in het verslag naar zijn vrouwtje geschreven. Het leek haar fantastisch, maar Cooper stond in een stal in een stad....... niets lekker groen gras of een beekje waar hij fijn met zijn neus in kon staan. Totdat ze enige tijd later voor een maand op vakantie ging naar Kenia en ze een plek voor Cooper zocht, waar hij lekker rond kon lopen, zonder aan het werk te hoeven. En dat plekje vond ze via-via in een andere staat.

Een mooie plek omringd door bergen, een heerlijk groene weide en een beekje dat langs die weide liep!

Na haar vakantie bleek Cooper het zo naar z'n zin te hebben en voelde hij zich lichamelijk ook zo veel beter, dat ze besloten heeft hem daar te laten wonen. Ze vertelde me later dat ze dit alleen kon doen omdat hij haar via mij had deze plek had laten zien. Ze hield zoveel van hem dat ze hem toch, met pijn in haar hart, daar heeft achtergelaten, zodat hij nog een fijn leven kon leiden.

<-- Vorige     Volgende -->